120. Costa Rica wat kun je lelijk zijn, maar ook zo mooi!
De derde dag gingen we het binnenland van Costa Rica in, want we wilden toch wel het mooie van de Costaricaanse natuur zien en proeven. We wilden dit gedeelte van de Stille Oceaan van Costa Rica zo snel mogelijk verlaten, want we vonden het jammer van de tijd. Bijna onbegrijpelijk, (misschien hebben we iets gemist) dat reisbureau’s je hier een week neer kunnen zetten, maar soms zijn mensen heel tevreden met een week in een resort aan het zwembad. Wij zijn in de gelukkige omstandigheden, dit gebied te kunnen verlaten op zoek naar beter. De weg naar ons volgende onderkomen, wat echt midden in de natuur moest zijn, vonden we al stukken beter. De verandering van de natuur, zien jullie natuurlijk op de foto’s, dat is beter te begrijpen dan in welk verhaal dan ook.
Ons onderkomen, was in het schitterend gebied Alajuela, met uitzicht op de Poaskrater. De natuur was er fantastisch, onvoorstelbare planten en bloemensoorten, maar ook schitterende vogels. Jammer, dat de vogels meestal niet lang genoeg blijven zitten om ze goed te kunnen fotograferen, ik wil de foto’s misschien te goed maken, maar dan zijn de vogels al weer weg, maar ondanks dat, is het wel puur genieten.
Vluchtwegen zijn in alle gebieden met een vulkaan, goed aangegeven.
Aan alles komt een einde, zo ook aan dit heerlijke verblijf. De reis gaat verder richting de Atlantische Oceaan, want ook daar moet het helemaal het einde zijn, dus toch weer richting de zee, want hier hadden ze ons op attent gemaakt. Dit moest het tegenovergestelde van Jaco zijn, waar we geweest waren, dus op naar de volgende verrassing. Je moet dan natuurlijk wel oversteken en het hele land doorkruizen, om aan de Atlantische Oceaan te komen, maar ik kan jullie vertellen, dat je dan aan het eind van je reis, ook alles op Costa Rica hebt gezien en weet hoe het land er uit ziet, want zo groot is het ook weer niet.
Dit vond ik een fenomeen.
Wie kan mij vertellen wat dit betekend voor een asfaltweg wordt aangelegd. Nooit eerder gezien.
Wij zijn zo teleurgesteld in Costa Rica, omdat er niets georganiseerd is. Als je in de gebieden van de container overslagplaatsen komt en bij de haven, dan is er geen enkele infrastructuur. Er blijkt nogal wat corruptie te zijn in de politiek en dat komt de gewone burger weer niet ten goede. Je ziet dat aan hoe de mensen moeten leven.
Maar na al deze plaatjes, komen we via Puerto Limon, aan in Puerto Viejo de Talamanca aan de Atlantische Oceaan.
Wat een fantastische belevenis, mensen die al bijna 60 jaar in de Flower Powertijd zijn blijven hangen. Ouderen die nog steeds denken, dat ze in 1970 leven en jongeren, die zich een beetje anders willen gedragen dan de hedendaagse jeugd. Prachtig om voor een avond mee te maken, maar er is verder weinig te beleven. Veel sieraden en kleding uit 1970 die te koop is, maar net wat ik zeg, een dagje/avondje leuk, maar verder niets te beleven.
We hebben in het dorp een restaurantje gezocht, voor onze smaak best moeilijk iets te vinden, want er was een hoog cafetariagehalte, dat is nu niet direct onze keuken, maar hebben wel iets goeds gevonden.
Gelukkig vonden we ook een aardig hotelletje, maar daar moest je wel oppassen voor klein ongedierte, dus hebben we ons hier na het eten heerlijk op het terras voor onze kamer gezet en een heerlijk glas wijn gedronken, voor we ons op een oor gingen leggen. Of de airco op zeer koud, of een klamboe, dat laatste vonden we maar niets, dus werd het de airco, want daar blijken muggen toch wel ontzag voor te hebben.
De belevenissen zijn natuurlijk geweldig, maar we zijn er nog steeds niet helemaal uit of we ooit voor een tweede vakantie op Costa Rica zouden kiezen.
Na ons ontbijtje vertrekken we richting naar weer een ander natuurgebied, we zijn niet zo gelukkig op Costa Rica, met het vinden van fantastische stranden, maar misschien moet je dan echt naar een Resort en daar zijn wij niet zo gek op.
We maakten nog even een heel spannende tijd mee, want op een bepaald moment zag ik, dat de tank op reserve sprong, dus hoelang zou het duren, voordat we een tankstation zouden tegenkomen, want we zaten wel in een bergachtig gebied, waar niet op elke hoek van de straat een tankstation was. Onvoorstelbaar hoe lang dan je reis duurt. Gerard had al even gekeken op het navigatiesysteem, maar die gaf steeds een ander aantal kilometers aan, dus dat was wel even de billen knijpen, of we het zouden halen, of dat we 5-10 kilometers zouden moeten lopen omdat de tank leeg was, maar alles ging goed, dus waren we na het tanken daar aangekomen, waar we een hotel wilden zoeken en ook vonden. Wel vonden we het gek dat we in het hotel zaten, om bij Booking.com dit hotel te boeken, want als we ons rechtstreeks in wilden checken was dat $ 40,- duurder. We begrijpen niet, hoe de service in verschillende landen zo laag kan zijn.
We hadden nog twee dagen in Costa Rica en daar wilden we volop van genieten. Dat begon bij het aankomen in het hotel, eerst met een heerlijk zwempartijtje en daarna wat eten.
We zouden de volgende morgen om 06.00 uur opstaan, want ons werd verteld door de ober, dat je hier allerlei mooie vogels zou zien en de apen die hier leven. Alles wat we zagen, geen vogels, maar ook geen apen, al hoorden we in de verte wel de geluiden van de apen, dus dan maar even heerlijk ontbijten.
Na ons ontbijt gingen we dan eindelijk richting de gebieden die we zelf hadden uitgezocht, of door gesprekken of de natuurgebieden die je op internet kunt vinden.
Wat reden we toch door een schitterende natuur, we waren erg verrast, dat we ook een paar keer door een riviertje moesten rijden. De eerste keer hebben we rechtsomkeer gemaakt, want het was net ontzettend beginnen te regenenen en er geen hond langs kwam, zodat we konden zien op welke plek we door her water konden rijden. Wel was het door de enorme regenbui, verschrikkelijk glad geworden, maar wilden toch naar een volgende gebied, waar ook weer de nodige dieren te zien zouden zijn.
Na een tijd rijden, kwamen we een bord tegen, waarop iets over een lodge stond en we dachten dat willen we wel eens zien. Hieronder een aantal foto’s, die we willen laten zien, om de volgende reden. Dit was gewoon ongelooflijk, zo ergens in de natuur kon je hier gaan wonen, voor 1-7 nachten, moest je wel boeken, maar wij kwamen hier aan en er was niemand. Alles is open, b.v. de keukem, de badkamers en voor de slaapkamers hadden ze een vrij lichte deur die niet op slot ging maar gewoon dicht gedaan werd als je ging slapen. Dit alles is van een Amerikaan, die ooit naar Costa Rica ging om wat gidswerk te doen, maar is blijven hangen, grond heeft gekocht en dit heeft opgebouwd. Het zag er fantastisch uit, maar ik denk niet dat ik hier zou durven overnachten, of een eindje verderop waar nog zo’n nederzetting was gebouwd. De slaapkamers staan zo’n 100 meter uit elkaar, dus de privacy is er wel maar toch. Een zwembad en jacuzzi hoort er ook bij, met een schitterend uitzicht. Er zijn trails uitgezet, zodat er elke dag een schitterende wandeling gemaakt kan worden, dus voor de genieters onder jullie, laat het maar weten, zal ik voor jullie boeken.
Aangezien we hier niemand aantroffen, namen we ons voor om toch wat verder te trekken en kijken of we nog de nodige dieren zouden tegenkomen en ja hoor, nadat we twee riviertjes waren overgestoken, werden we eindelijk beloond en zagen de apen door de boomtoppen springen.
Was dit dan toch de beloning van het lange wachten? Wij gaan in ieder geval nog een nacht slapen in ons leuke hotel en vertrekken morgen naar San Jose, waar we na een week onze Jeep weer inleveren bij Alamon, het verhuurbedrijf en worden door hen naar ons laatste hotel in Costa Rica gebracht zoals afgesproken.
Onderweg naar het verhuurbedrijf, moesten we nog even bij een rivier stoppen, om te kijken naar de krokodillen die daar gelegerd in en zowaar ook deze hadden zich vandaag niet voor ons verstopt.
LIEVE BUREN WILMA EN LORENZ
Misschien zijn jullie wel een beetje teleurgesteld in ons verhaal, maar we, hebben het land tot bijna alles grenzen gezien en hebben het land in de meest positieve en in de meest negatieve zin beleefd. Van alle landen die we tot nu toe hebben bezocht, weten we hier geen raad mee, maar dat neemt niet weg, dat er heel veel mooie gebieden zijn. We hebben al die tijd jullie envelopje met het Costaricaanse geld, wat we van jullie kregen voor een kopje koffie, hier gebruikt en hebben heerlijk van die koffie genoten, met uitzicht op de leguaan, dus veel aan jullie gedacht, hoe jullie Costa Rica hebben beleefd.
We vertrekken morgen naar Noord Amerika en beginnen in Los Angeles. We zijn erg benieuwd hoe het in het land van Trump is en zullen ook daar zeker gaan genieten, want ook dit land heeft zeker wat te bieden, vooral de staten die wij willen bezoeken.
Costa Rica, wij hebben gemengde gevoelens, over hoe het werkelijk in elkaar zit, de armoede, de ontzettend grote bananen- ananas- en palmolieplantages, de corruptie waar je iedereen over hoort klagen, de hoge prijzen die overal voor gevraagd worden, alles willen de Costatiicanen in USA dollars betaald hebben. Maar ook de vriendelijkheid is niet overal even plezierig, in veel gebieden is het niet wenselijk s’avonds in het donker over straat te lopen, dus voor mij is Costa Rica, een land waar ik zo naar uit heb gekeken niet door de ballotage commissie gekomen en betwijfel ik of ik hier ooit nog eens voor zou kiezen om naartoe te gaan.